W fizyce istnieje tylko jeden teoretycznie znany napęd który pozwoliłby na podróżowanie z prędkościami nadświetlnymi. Nazywa się on napędem Alcubierre'a.

Zasady rządzące naszym Wszechświatem jasno stwierdzają, że nie tylko nie przekroczymy prędkości światła, ale wręcz też nigdy jej nie osiągniemy. Tutaj jednak napęd Alcubierre'a w genialny sposób omija to ograniczenie: statek kosmiczny stoi w miejscu - to Wszechświat się porusza. Załoga teoretycznego statku nie poczułaby nawet, że leci na Alfa Centauri.

Wszechświat zbudowany jest bowiem z materiału zwanego "czasoprzestrzenią". To co napęd Alcubierre'a robi, to "skraca" on przestrzeń przed sobą i "rozciąga" ją za sobą...tworząc iluzję ruchu. Wokół statku kosmicznego tworzy się zatem bańka dziwnej zakrzywionej czasoprzestrzeni (stąd inna nazwa tej technologii: napęd Warp, na którym opiera się również fikcyjny świat StarTreka).

Zwykły statek kosmiczny ma ograniczenie w postaci prędkości światła, której nigdy nie osiągnie ponieważ posiada on masę, która wraz z osiągnięciem prędkości relatywistycznych powiększa się do nieskończoności. Przestrzeń natomiast może być zwijana i rozwijana nieskończenie szybko.

Aby jednak zbudować taki napęd potrzeba egzotycznej materii o ujemnej energii. Chociaż jednak nikt jej nigdy nie wykrył, to przewidują ją niektóre modele teoretyczne. W końcu - antymateria też była na początku tylko równaniem na tablicy...a dzisiaj jest już produkowana i badana w laboratoriach na całym świecie.

Nawet jeśli uda się zdobyć ową egzotyczną materię o negatywnej energii, to niektórzy naukowcy obawiają się, że napęd ten będzie nieosiągalny w praktyce. Jednym z powodów jest fakt, że do jego działania potrzeba ogromu energii. Innym jest fakt, że do jego prawidłowego działania wymagane może być nakierowanie statku z obu stron, co sprawia że i tak dziewiczy rejs musiałby być wykonany z normalną prędkością. Innym jeszcze problemem jest problem stopu. Nasz podróżujący z prędkością nadświetlną statek natrafia po drodze na cząstki promieniowania, na pył kosmiczny a nawet na kawałki asteroid. Wszystko to zostanie uwięzione w bąblu-WARP do czasu zatrzymania statku, a wtedy...wszystko to zostanie uwolnione w jednej chwili powodując gigantyczną eksplozję, która zniszczyłaby statek.

Każdy jeden problem znalazł jednak swoje rozwiązanie teoretyczne. I chociaż znaczące agencje (np. NASA) pracują obecnie nad napędem Alcubierre'a, ten wciąż wydaje się technologią dalekiej przyszłości. Niemniej jednak - to już coś!

NASA napęd Alcubierre'a: http://www.nasa.gov/centers/glenn/technology/warp/warpstat_prt.htm
Instutut Andersona: http://www.andersoninstitute.com/alcubierre-warp-drive.html

Przedstawiam Państwu Golca (Heterocephalus glaber) - najdziwniejszego ze ssaków. Naukowcy intensywnie badają te gryzonie z powodu owych "dziwactw".

Nazywany często "kretoszczurem" nie jest ani kretem ani szczurem. Należy natomiast do osobnej podrodziny... której jest jedynym przedstawicielem. Golec jest rzeczywiście całkiem goły, a to dlatego, że dosłownie całe życie spędza pod ziemią. Mimo iż jest wielkości palca drąży imponujące wielokilometrowe tunele.

Pierwsza ciekawostka: golce... nie piją wody! Wystarczy im, że zjedzą korzenie i bulwy roślin.

Ponieważ żyją w tunelach gdzie jest mało tlenu a dużo dwutlenku węgla, zaadaptowały się do hipoksji. Przykładowo: hemoglobina golców ma większe powinowactwo do tlenu niż hemoglobina występująca u innych ssaków. Oprócz tego wykryto szereg zmian molekularnych, takich jak zmienione/nowe receptory komórkowe, jak i również fakt, że młode rodzą się specjalnie z opóźnionym rozwojem mózgu. Tak jak wiele innych ssaków mogą również hibernować.

Komórki golców są odporne na reaktywne formy tlenu. Inaczej mówiąc - nie potrzebują one reklam z kremami wyposażonymi w przeciwutleniacze.

Bez problemu biegają wstecz. Ba! Bieg ten jest równie szybki jak bieg do przodu.

Ponieważ ich skóra nie produkuje ważnego neuroprzekaźnika odpowiedzialnego u ssaków za transmisję sygnałów bólu... golce nie czują bólu!

Ich struktura socjalna jest naprawdę wyjątkowa. Jako jedyne ssaki, tworzą roje takie same jak u mrówek czy też pszczół. Golce mają płodną królową matkę, harem złożony z 3 samców zapładniających królową, kastę wojowników i kastę pracowników.

Dla biologów dwie kolejne cechy są jednak najbardziej ciekawe:

Przede wszystkim - są długowieczne. Są najdłużej żyjącymi gryzoniami. Zwykły gryzoń żyje około 2-3 lata. Golce: 25+ lat (rekord: 28,3 lat). Co sprawia, że tak blisko spokrewnione gatunki różnią się tak bardzo?

Drugim jest fakt, że golce... są odporne na raka. W rzeczy samej, nigdy nie wykryto go u tych zwierząt!

Nietrudno sobie zatem wyobrazić dlaczego są tak intensywnie badane. Wiedza na temat genów które sprawiają, że gatunek ten żyje tak długo i zdrowo mogłaby uratować miliony żyć.

Jeden z bardziej znanych i zaskakujących eksperymentów biologicznych badający jak psy zostały udomowione.

Srebrne listy to odmiana zwykłego lisa rudego. Pewien radziecki naukowiec w latach 50' badał je na specjalnej farmie. Nazywał się Dymitr Belyaev.

Eksperyment był prosty. Hodowali lisy, ograniczając ich kontakt z ludźmi i poddawali je testom na "zdziczałość". Po prostu eksperymentator podawał w ręce lisowi jedzenie, starając się jednocześnie go pogłaskać lub poklepać. W zależności od reakcji przydzielano je do różnych grup. Do dalszej hodowli wybierano tylko te "najmilsze".

I co się stało?
Po 6-ciu pokoleniach zaczęły rodzić się lisy bardzo ufne wobec człowieka. Podbiegały do niego, obwąchiwały, lizały, zwracały na siebie uwagę, a nawet poszczekiwały. Po 35 pokoleniach, rodziły się już głównie takie udomowione lisy. Geny lisów warunkują ich agresję. Lisy te miały mniej hormonów agresji. Dorosłe osobniki zachowywały się jak młodociane - chętne do zabawy. Zaskakujące, że do takiej zmiany zachowań całego gatunku wystarczało tak niewiele czasu.

To wszystko nie było jednak zaskakujące. Eksperymentatorzy spodziewali się takich wyników. To co było iście zaskakujące to efekt uboczny: LISY ZACZĘŁY WYGLĄDAĆ JAK PSY!

Dokładnie tak - zmieniła się ich czaszka i uzębienie, nabrały kolorów i łatek, miały krótsze nogi, poskręcane włosy, miękkie opadające uszy, straciły charakterystyczny zapach, krótszy ogon zaczął wskazywać końcówką w górę, jak i również zmienił się ich cykl reprodukcyjny z jednego roku na 6 miesięcy. No i nie zapomnijmy, że zaczęły... szczekać! Spsiały.

"Nie można nazwać ani jednego zwierzęcia domowego, który nie ma, w jakimś kraju, zwisających uszu." - Charles Darwin

Co się właściwie wydarzyło?
Badamy ufność zwierząt a przypadkowo odkrywamy "gen psowatości". Okazuje się bowiem, że mamy tu do czynienia z tzw. plejatropią - czyli zjawiskiem, w którym jeden czynnik ma więcej niż jeden efekt. Zmiana zachowania powiązana była ze zmianą wyglądu. Geny są tu ze sobą niejako "powiązane". Mogło to być pomocne tysiące lat temu kiedy udomowione zostały wilki. Te zmieniły wygląd i stały się dzięki temu psami.