#homemade zupa serowa z grzankami, pomidorkami cherry, szyneczką i szczypiorkiem.
PS. A na deser były lody.

Photograph by Larry Pannell.

To choroba zwana "Pupula duplex" w której osoba rodzi się z dwiema źrenicami. Jest to rzadka choroba która się nie dziedziczy i nie ma wielu badań na jej temat. Najsłynniejszą osobą która miała podwójną źrenicę był starożytny władca Chin: Xiang Yu.

Sarlacc to jeden z fikcyjnych potworów występujących w Gwiezdnych wojnach. Po raz pierwszy ukazany został w "Powrocie Jedi". Większość czasu przebywa pod powierzchnią. Liczne macki służą mu do chwytania pokarmu bez opuszczania głębokiej nory.

To stworzenie z opowieści Sci-Fi ma swój realny odpowiednik: mrówkolwy. Są to insekty które zagrzebują się w piasku tak aby utworzyć jak największy lejek. Nieuważny owad który wejdzie do tego lejka zostanie schwytany przez grube szczęki i pożarty.

Jakieś 2-3 lata temu internety obiegało poniższe nagranie, pokazujące hipnotyzujące i obrzydliwe… coś. Coś obrzydliwego wyrzuca coś z siebie po coś, nie wiadomo po co. Nie jest to jedyne takie nagranie. Autorzy jakoś nie są zainteresowani sprawdzaniem i wyjaśnianiem, co prezentują. Ja bym się musiał leczyć, gdybym się nie dowiedział. No i wciągnęły mnie otchłanie internetu. Jak zawsze.

Nagranie przedstawia jednego z licznych przedstawicieli wstężnic (ang. ribbon worm). Około 1000 różnorodnych gatunków jest nam znanych do tej pory. W większości morskie, nieliczne gatunki żyją w słodkiej wodzie i na lądzie, w wilgotnym środowisku. Właściwie są workami skóry i bardzo elastycznych mięśni, z otworami po obu końcach. Tak elastycznymi, że potrafią kilkukrotnie zmniejszyć lub zwiększyć swoją długość. Mierzą najczęściej mniej niż 20 cm, przy kilku-kilkunastu milimetrach szerokości. Ten koniec, który przyjmuje pokarm, zwykle zwany jest przodem, ten który wydala, tyłem. Posiadają jakieś chemoreceptory, czasami zgrupowania światłoczułych komórek. Jakimś cudem potrafi to to poruszać się, dosyć wolno, dzięki ruchom rzęsek i skurczom mięśni, ślizgając się po wydzielanym śluzie. Niektóre nawet pływają. No takie jakieś nieciakawe, czasami kolorowe, glutowate farfocle.

A teraz najlepsze. Prawie wszystkie gumowate kreaturki są bardzo skutecznymi drapieżnikami. Potrafią upolować i zjeść nawet 3-4 razy większą od siebie ofiarę. Ponieważ mają one tę jedną, niezwykłą cechę – wielki jęzor. Który właściwie nie jest nazywany jęzorem, po polsku nazywają to ryjkiem, po angielsku proboscis. Zazwyczaj jest to jedna, długa, umięśniona rurka. Narząd ten mieści się w ciele robaka, w specjalnej jamie wzdłuż jego układu pokarmowego. Gdy robak wyczuje coś interesującego (do zjedzenia znaczy), ściska mięśnie, przeciskając płyny w ryjek, wyrzucając go dość szybko na zewnątrz przez otwór mieszczący się powyżej otworu gębowego. Ryjek wystrzeliwuje, wywrócony na drugą stronę. Jak dmuchanie w gumową rękawiczkę, gdy chcemy odwrócić ją na drugą stronę.

Ryjek sam wyposażony jest w rozciągliwy mięsień, dzięki któremu wstężnica przyciąga schwytanego delikwenta do otworu gębowego i konsumuje, jak ta moja ulubiona drapieżna pijawka z wcześniejszego tekstu. U znacznej części gatunków ryjek pokryty jest śluzem, który zawiera paraliżujące neurotoksyny. Dobrze wystrzelony owija się wokół ofiary, by zaskakująco szybko ją unieruchomić. U gatunków należących do tzw. “uzbrojonych” ryjek posiada ostry kolec lub hak, który wbijają w ofiarę. Kolec czasami odpada, zostając w ofierze, więc wstężnice produkują je na zapas i przechowują w swoim ciele.

Można by założyć, że powolne wstężnice polują tylko na wolne, bezbronne zwierzęta. Owszem, zjadają inne robaki czy ślimaki. Ale potrafią też upolować szybkie i agresywne robaki, owady, pająki, a nawet kraby. Te ostatnie zjadają po sparaliżowaniu i wciśnięciu się w szczeliny pancerza. Są tak skuteczne, że potrafią wywierać spory wpływ na środowisko.

Wiele gatunków jest toksyczna. Ich ciało zawiera tetrodotoksynę, podopbnie jak słynne ryby z rodziny rozdymkowatych. Blokuje ona przekaźnictwo nerwowe, powodując paraliż i śmierć. W rybach tetrodotoksyna powstaje z pomocą bakterii, podobnie prawdopodobnie jest u wstężnic. Zatem nie opłaca się na nie polować.

To znane nagranie, od którego zacząłem, prezentuje morską wstężnicę, posiadającą najbardziej niezwykły ryjek – nie jedną nitkę lub wstęgę, ale hipnotycznie, fraktalnie rozgałęziające się drzewko. Jest to jeden z dwóch znanych nam gatunków z tak złożonym organem.

Zatem można pomyśleć, że ta wstężnica stara się zjeść to, na czym pełza. Najprawdopodobniej jest niestety inaczej. Zapewne właśnie umiera. I to jest smutna prawda o tym i o podobnych nagraniach. Ten gatunek wstężnicy z Tajlandii, jak i ten na następnym nagraniu, zielona wstężnica z Tajwanu, są wyciągnięte z wody, poddane silnemu stresowi. Ciśnienie wody utrzymuje ich ciało w całości, a ich mięśnie nie nadają się do funkcjonowania poza wodą. One dosłownie rozpadają się na kawałki, a często wystrzeliwują ryjek i go porzucają, prawdopodobnie licząc, że atakujący drapieżnik zajmie się nim lub tymi kawałkami. Mają zdolności regeneracyjne, ale nie aż takie. Tutaj jednak nie ma drapieżnika, jest odruch zestresowanego organizmu, umierającego z powodu usunięcia z naturalnego środowiska. Jest więcej nagrań, do których linków nie będę umieszczał, bo przedstawiają zwykłe znęcanie się nad tymi zwierzętami.

Inna ciekawa wstężnica z Tajwanu:

Lądowa wstężnica, zdjęcie z Wikipedii:

A tu jedna z bardziej kolorowych, ale nie znam źródła zdjęcia, więc nie jestem pewien co prezentuje:

Taka mała, hehe, ciekawostka na koniec:
W Morzu Północnym żyje toksyczny gatunek, o ciemnobrązowym kolorze, który prawdopodobnie jest najdłuższym zwierzęciem na Ziemi. Dłuższym od wieloryba Płetwala błękitnego. Odnaleziony na szkockim brzegu w 1864 roku Lineus longissimus był wąski, ale miał podobno 55 metrów długości. Można powątpiewać w takie odkrycie, ale na pewno istnieją 30-metrowe okazy, zarejestrowane w obecnych czasach. I nie żyją w głębinach, ale przy brzegu. A ja tam rok temu, dla zabawy, brodziłem w tym szlamie po odpływie…

Koniecznie obejrzyjcie zdjęcia w odnośnikach!

Odnośniki:
Idąc za tą stroną profesjonalnego biologa możecie zobaczyć wiele ciekawych zdjęć i nagrań:
https://www.earthtouchnews.com/oceans/oceans/the-sad-facts-behind-that-multiplying-ribbon-worm-video/

W tym do wspaniałych zdjęć Melvyna Yeo na Flickr. Nie wszystkie to wstężnice. Brązowe jedzące ślimaki, owady i pająki to na pewno to. Po angielsku ribbon worm:
https://www.flickr.com/photos/melvynyeo/sets/72157642633092723

Fragment programu World’s Weirdest Events na stronie BBC Two:
http://www.bbc.co.uk/programmes/p03516z0

Trochę wzorzystych robali z Hawajów:
http://www.hawaiisfishes.com/inverts/ribbon_worms/neat_ribbon_worms.htm

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wstężnice

https://en.wikipedia.org/wiki/Nemertea

https://www.earthtouchnews.com/oceans/oceans/the-sad-facts-behind-that-multiplying-ribbon-worm-video/

Źródło: https://kreatury.wordpress.com/2018/04/22/najsprawniejsze-jezyki-w-swiecie-robali/

Zdjęcie oryginalnie kolorowe